اختیار از کف ما رفت ... لرزه بر انداممان انداخته چشم به آخر و عاقبتش انداختن ...  پرنده ی خیالمان هم حرف شنوی از منطق و قفس و زنجیر ندارد ... بالها را رها میکند در دست کوری و لذت بی ثبات ... می کشاند ما را آن سوی دنیا